Vrijwilligerswerk

Leestijd: 1,5 minuut

Toen ik een paar maanden met pensioen was raakte ik in gesprek met Natacha, al vele jaren een goede vriendin met het syndroom van down. Haar ouders waren erbij en we bespraken het reilen en zeilen van Natacha in het dagcentrum. Natacha praatte honderduit over haar begeleider Mathieu en de andere enthousiaste medewerkers. Ze vertelde ook dat ze iedere donderdag middag een bakdag hadden. Spontaan bood ik haar aan om als bakker wat lekkers te komen maken in het dagcentrum. Dat vond ze natuurlijk geweldig. Eerst lekkere dingen maken en dan heerlijk opsmullen. Tegenwoordig ga ik eens in de maand naar het dagcentrum om met veel vreugde lekker gebak te maken, om het vervolgens met nog meer vreugde samen te proeven.

De dankbaarheid en de positieve energie van deze mensen is de drijfveer die mij er toe aanzet om deze talentvolle groep gedurende een paar uur telkens weer iets lekkers bij te brengen. Ook ik heb hier een bijnaam gekregen. Toen mij werd gevraagd naar mijn naam antwoordde ik dat ik Noël heet. Dat vond hij een te moeilijke naam, dus hij zei, ik noem jou de Lekkere Bekker. Sindsdien noemen ze mij daar allemaal de Lekkere Bekker!

Het idealisme en de liefdevolle begeleiding van de medewerkers en de directie verdienen een pluim. Ze maken de mensen die het dagcentrum bezoeken echt gelukkig en ze zorgen ervoor dat ze plezier hebben. Ze brengen hun dag creatief en leerrijk door en maken echte meesterwerken. Het is erg dankbaar werk en een verrijking van mijn eigen leven.

Meer over Noël lezen?